شنبلیله خشک به دلیل مزه و عطر دلپذیر به عنوان یک سبزی در غذاهایی همانند قرمه سبزی و کوفته برنجی مورد استفاده قرار می گیرد. از لحاظ طب اسلامی حاوی طبیعتی گرم و خشک است. شنبلیله خشک از گیاهان دارویی بومی است که در کنار راه ها می روید. این سبزی را می توان به شکل خام و در سبزی خوردن نیز مصرف کرد یا به صورت پخته و در غذاهای ایرانی به کار برد. برگ این سبزی را می توان به شکل تازه یا خشک ( شنبلیله خشک ) در انواع سالاد نیز استفاده کرد.
شنبلیه خشک منشا مواد معدنی همانند کلسیم، روی، مس، منگنز، پتاسیم، آهن، مس ، سلنیوم، منیزیم می باشد و از نظر ویتامین ها حاوی انواع ویتامین های B شامل نیاسین، فولیک اسید، تیامین، ریبوفلاوین و نیز ویتامین A و C می باشد.
این گیاه در سراسر دنیا رشد می کند ولی به صورت عمده در کشور هند کشت و تولید می شود. از برگ های گیاه شنبلیله می توان به عنوان برگ گیاهان دارویی استفاده نمود. دانه های شنبلیله را می توانید به یک ادویه تبدیل کنید و خود گیاه شنبلیله را به عنوان سبزی همانند جوانه ها استفاده کرد. همچنین میتوانید از دمنوش و جوشانده شنبلیله خشک به عنوان یک معجون غنی و مفید برای بیماری های خود استفاده کنید.