خُرفه سردهای است از خُرفهئیان علفی یکساله گوشتی گسترده بر روی زمین با ۴۰ تا ۱۰۰ گونه که برگهای قاشقیشکل و ساقههای قرمز و گلهایی دارند که در نور خورشید میشکفد. همچنین این گیاه از مقاومت خوبی به خشکی برخوردار است.
به گیاه پرپهن در این سرده نیز خرفه میگویند. بلبن یا بلبهن نیز نام های باستانی این گیاه است که در نزهت نامه علایی آمده است.
این تیره در ایران یک جنس و یک گونه به نام خرفه دارد که با برگها و ساقۀ نسبتاً گوشتی و آبدار خود کاملاً مشخص است و اغلب به صورت هرز در مزارع، باغچهها و گلدانها دیده میشود. در طب عوام مصرف دارویی دارد و گاهی نیز از سرشاخه و برگهای آن ترشی تهیه میشود. در بعضی نقاط ایران به عنوان سبزی خوردن مصرف میشود. بنی امیه به دلایلی نام آن را حمقاء نهادند.
قسمت خوردنی گیاه برگ ها و بذر آن می باشد.